Na polski rynek pracy trafia wielu dobrze wyszkolonych pracowników z Ukrainy, którzy są dobrze przeszkoleni do spawania metodami MIG 131 i MAG 135. Przeciętnemu Kowalskiemu nic nie mówią skróty dlatego też warto nieco je objaśnić.
Metoda MIG 131 jest metodą spawania łukowego elektrodą topliwą w osłonie gazu obojętnego (Ar, He, Ar + He). Zastosowanie znajduje najczęściej do spawania i naprawiania w różnych pozycjach w sposób automatyczny lub półautomatyczny.
Z kolei metoda Mag 135 jest również metodą spawania łukowego w osłonie gazu aktywnego chemicznie (CO₂, CO₂ + gaz obojętny).
Omawiając ten temat warto uwypuklić tutaj także parametry spawania, a mianowicie:
– natężenie prądu: 40-500 A
– moc cieplna: 1,25 kW
– napięcie elektryczne: 14-28 V
– prędkość spawania: 0,2-0,5 m/min
– średnica drutu spawalniczego: zazwyczaj 0,6-4,0 mm
– natężenie przepływu gazu ochronnego 12-30 l/min

Zaletami spawania metodą MIG/MAG są:
– dobra jakość spoin,
– spora wydajność,
– opcja zrobotyzowania metody,
– możliwość spawania elementów o szerokim zakresie grubości,
– możliwość spawania w różnych pozycjach.

Wadami spawania metodą MIG/MAG są:
– przeznaczenie tylko i wyłączne do spawania stali niestopowych (MAG),
– częste występowanie w czasie spawania przy osłonie dwutlenku węgla dużego rozprysku metali (MAG),
– gdy proces spawania występuje na otwartej przestrzeni to konieczne jest stosowanie osłony przed wiatrem w czasie spawania,
– ważną rolę odgrywa przygotowanie brzegów elementów spawanych,
– skłonność do powstawania przyklejeń w złączach spawanych,
– kiedy zachodzi konieczność spawania ręcznego, jakość połączeń spawanych uzależniona jest od precyzji spawacza.

Źródło: wikpiedia.org